O przynależności do parafii decyduje faktyczne miejsce obecnego zamieszkania, a nie zameldowanie, czy spełnianie praktyk religijnych.
Prawo Kanoniczne nie posługuje się pojęciem „zameldowania”. Przynależność do parafii zależy od „zamieszkania” czyli faktycznego przebywania na terytorium parafii. Dlatego w zwykłej sytuacji, wszelkie formalności dotyczące udzielania sakramentów chrztu, I Komunii św., bierzmowania, małżeństwa oraz celebracji pogrzebu katolickiego są prowadzone zgodnie z przepisami Prawa Kanoniczego czyli wg zamieszkania w parafii.
Stąd bardzo ważna jest obecność wiernych podczas wizyty duszpasterskiej, jako potwierdzenie przebywania na terytorium parafii.
Dobrym obyczajem jest, że nowi mieszkańcy naszej parafii zgłaszają w kancelarii fakt swojego zamieszkania.
Terytorium naszej parafii obejmuje ulice: Franciszka Kotuli (numery nieparzyste), Krakowska (jeden numer), Karola Lewakowskiego, Jerzego Pleśniarowicza, Macieja Rataja, Sędziszowska, Ignacego Solarza, Stanisława Stojałowskiego, Wiktora Zbyszewskiego.
Granicę parafii wykreślają ulice: Aleja Wincentego Witosa, Jana Wiktora, Franciszka Kotuli, Krakowska.
Kodeks Prawa Kanoniczego:
Kan. 515
1. Parafia jest określoną wspólnotą wiernych, utworzoną na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi.
Kan. 518
Z zasady ogólnej parafia powinna być terytorialna, a więc obejmująca wszystkich wiernych określonego terytorium. Gdzie jednak jest to wskazane, należy tworzyć parafie personalne, określone z racji obrządku, języka, narodowości wiernych, jakiegoś terytorium, albo z innego jeszcze powodu.
Kan. 102
1. Zamieszkanie stałe nabywa się takim przebywaniem na terytorium jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam na stałe, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo trwało przez pełnych pięć lat.
2. Tymczasowe zamieszkanie nabywa się przez takie przebywanie na terenie jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam przynajmniej przez trzy miesiące, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo przedłużyło się rzeczywiście do trzech miesięcy.
3. Stałe lub tymczasowe zamieszkanie na terenie parafii nazywa się parafialnym; na terenie diecezji – chociażby nie w parafii – diecezjalnym.
Kan. 107
1. Zarówno przez zamieszkanie stałe jak i tymczasowe, każdy uzyskuje własnego proboszcza oraz ordynariusza.